Ruh eşini bulma ve onunla birlikte olma arzunu görüyorum. Bu harika! Her bilinç, spiritüel ve anima/animus kompleksi gelişim seviyesinin kendine ait bir ruh eşi deneyimi vardır. Bir ruh eşi her zaman tezahür etmiş olan dünyadaki varlığımızın (mesela kadın ve erkek) zıt taraflarını ve tezahür etmemiş olandaki bilinçsiz tarafımızı (mesela dişil ve eril enerji ve gölge) tamamlayandır. Bu bize bir bütünlük ve tam olma hissi verir. Aynı zamanda ruh eşleri birbirlerine ayna olarak potansiyellerini ve sınırlarını da açığa çıkardıkları için, birbirlerini daha çok öğrenmeye, büyümeye, gelişmeye ve aydınlanmaya teşvik ederler (ya da diyalektik bir prosedürde farklılaşmak ve entegre olmak). Örneğin John Welwood ruh eşi için “değerli bir rakip” der, Sartre ise “cehennem başkalarıdır” cümlesini kurmuştur. Yani ruh eşleri çoğu kez birbirleriyle savaşıp tekrardan aşka dönerler. Sonuç olarak, bir ruh eşi bizim biyolojik amacımızı, -ve eğer biz ona eriştiysek- transendental amacımızı bizimle paylaşır. Böylelikle bir ruh eşi ilişkisinin üç tarafı vardır: Bir ruh eşi bizi tamamlıyor, bizi teşvik ediyor, bir ruh eşi bizimle sinerji yaratıyor ve bu sayede bütün kendi parçalarının toplamından daha büyük oluyor. Bir ruh eşini bedenimizde, kalbimizde ve zihnimizde hissederiz. Son olarak: eğer sadece bir ruh eşi/taraf ilişki içinde büyüyüp, iyileşip, aydınlanıp, ilişkinin amacını yaşıyorsa, o zaman o ruh eşi deneyimi geçecektir ve ilişki de bitecektir.